نترسيد! تاريکي هيولا نيست

تاريکي مردم را تشويق به دروغ گفتن و جرم مي کند.
 

تحقيقات جديد دانشمندان نشان مي دهد تاريکي مردم را تشويق به دروغ گفتن و اقدام به جرم مي کند زيرا محيط تاريک حس ناشناخته بودن را در انسان ها تقويت مي کند. محققان متوجه شدند محيط هاي تاريک اين حس را در مردم به وجود مي آورد که آنها مي توانند هر کاري را انجام دهند و سپس فرار کنند.
اين که چرا کودکان مي ترسند مورد توجه بسياري از صاحبنظران رشد کودک و روانشناسان بوده است. اتفاقات ناخوشانيد روزانه، ديدن تصاوير و فيلم هاي ترسناک قبل از خواب، وابستگي به والدين و ترس از جدايي از آنها در شب، شنيدن داستان هاي خرافي از موجوداتي که در تاريکي سراغ کودکان مي آيند و بسياري چيزهاي ديگر به عنوان دليلي براي ترس کودکان از تاريکي عنوان شده است. گاهي اوقات يک تغيير در شيوه زندگي مثل تغيير محل سکونت، جدا شدن از والدين و.... به صورت ترس از تاريکي، ترس از حيوانات و غيره خود را نشان مي دهد. اگر کودک شما هم ترس از تاريکي دارد خواندن ادامه اين مطلب را به شما توصيه مي کنيم:
*شايد کمي هراس از تاريکي براي کودکان طبيعي باشد. هر ترس ساده اي را مشکل تلقي نکنيد. کودکان در روياهاشان زندگي مي کنند و بعضي اتفاقات روزمره ممکن است هراس شبانه را در آنها ايجاد کنند. اگر اين اتفاق هر از گاهي مي افتد و دائمي نيست، لازم نيست نگران باشيد.
*طولاني شدن اين ترس و شدت گرفتن آن مي تواند نياز به حضور يک روانشناس را اعلام کند. ترس از تاريکي نبايد زندگي و خواب کودک را مختل کند و همراه شدن اين هراس با او در طول روز و امتناع شديدش از خوابيدن در اتاق شخصي اش در شب نکته اي است که بايد به آن توجه شود. اين هراس ها نبايد مدت طولاني با کودک همراه باشد. اگر زماني بيش از يک ماه اين ترس به طور مداوم با او همراه بود کودکتان را با يک روانشناس آشنا کنيد.
*علت ترس را جويا شويد. شايد همبازي ها يا خواهر و برادرش او را از چيزي ترسانده اند.
*براي آموزش برخي عادات رفتاري به فرزندتان از تعريف داستان هاي ترسناک خودداري کنيد و براي تهديد کردنش يک شخصيت هراس آور را در ذهنش نسازيد. کابوس شبانه کودک ها خيلي اوقات همين موجوداتي است که در روز برايشان ساخته ايد.
*با او به اتاقش برويد. توي کمدها، زيرتخت و جاهاي مخفي را با هم جست و جو کنيد. نرده هاي پنجره را به او نشان دهيد و تاکيد کنيد که هر وقت از چيزي ترسيد شما کنار او هستيد و از او محافظت مي کنيد.
*چراغ خوابش را روشن بگذاريد تا در تاريکي مطلق به خواب نرود.
*اگر نيمه شب هراسان به اتاقتان آمد با او با ملايمت صحبت کنيد، بگذاريد ماجرا را برايتان توضيح دهد و بعد با هم به اتاقش برويد. يک بار ديگر همه جا را کنترل کنيد، چراغ خواب را روشن کنيد. او را در تختش بخوابانيد و چند دقيقه اي دستش را در دستتان بگيريد و وقتي به آرامش رسيد به اتاقتان برگرديد. به خاطر اين هراس او را از اتاقش دور نکنيد.
* در از بين بردن اين ترس از کودکان، عجولانه عمل نکنيد. مضطرب نشويد و با اين کار اضطراب او را افزايش ندهيد. اين ترس معمولا بتدريج از بين مي رود و لازم است والدين با خونسردي و آرامش براي برطرف شدنش تلاش کنند.
* کودکتان را براي ترس هايش سرزنش نکنيد. مدام به او نگوييد که دچار توهم شده و جوري رفتار نکنيد که از ترسيدنش شرمنده شود.
* مراقب باشيد فرزندتان از شما الگو مي گيرد. اگر شما هم ترس از تاريکي داريد، حتي مراجعه به يک روانشناس کودک به تنهايي نمي تواند مشکل را حل کند. براي آنکه به فرزندتان ثابت کنيد تاريکي ترسي ندارد بايد ابتدا خودتان اين باور را بپذيريد.

شب کوري ترس مي آورد
 

چندي پيش بي بي سي در گزارشي اعلام کرد که چشم اکثر مردم پس از مدت کوتاهي به تاريکي عادت مي کند اما چشم برخي از کودکان که ظاهرا از هيچ گونه ضعف بينايي رنج نمي برند و در محيط پر نور به خوبي مي بينند، به تاريکي عادت نمي کند و ترس برخي کودکان از تاريکي را ناشي از اين دانسته بود. گروه پژوهشگران که وضعيت دختري که به ترس از تاريکي مبتلا بوده را بررسي کرده بودند ادعا کردند نابينايي شبانه در کودکان مي تواند باعث وحشت عميق از تاريکي شود. آنها گفته بودند
«تشخيص اين ناراحتي و اختيار دادن به کودک براي کنترل نور محيط مي تواند زندگي خانوادگي را متحول کند.»
منبع مجله همشهری 161